czwartek, 29 marca 2012

Radhanath Swami o powściąganiu zmysłów

Pokuta to bycie gotowym do zrzeczenia się i odłożenia na bok ego i egoistycznych pragnień w imię wyższej zasady zadowolenia Boga. Na początku, wysiłek zadowolenia Boga oznacza sprzeciwianie się oczekiwaniom umysłu oraz zmysłów. Zwierzęta po prostu podążają za tym, co dyktują im ich zmysły, a ich umysł nie posiada mocy dyskryminacji. Zwierzęta są niewolnikami swych umysłów i zmysłów bez mocy kwestionowania ich żądań. Obecnie ludzie również nie są uczeni jak kontrolować umysł i zmysły, a raczej trenowani są w tym jak im się podporządkować. Jednak przeznaczeniem ludzkiego życia jest samorealizacja. Zatem musimy uczynić wszystko co w naszej mocy, by powściągnąć zmysły przed rzeczami, które nie są korzystne dla naszej misji samorealizacji. Co więcej, powinniśmy je angażować w te czynności, które są dla tego rozwoju korzystne. Powinniśmy regularnie spotykać się ze świętymi osobami oraz słuchać i intonować o chwałach Pana. Jest to najwyższym działaniem i odpowiedzialnością każdej istoty ludzkiej. Jeśli tego nie robimy, jesteśmy niczym więcej jak wyszukanym zwierzęciem.

piątek, 23 marca 2012

Radhanath Swami o iluzji

Prawdziwa miłość do Boga znajduje się w sercu każdej żywej istoty. Teraz jednak pozostaje przykryta. Przykryta zapomnieniem naszej wiecznej i prawdziwej tożsamości - wiecznych sług Boga. W tym zapomnieniu pragniemy cieszyć się bez Pana. Pragniemy żyć niezależnie od Jego woli i ten stan jest przyczyną naszego cierpienia. Podstawową zasadą naszej świadomości jest poszukiwanie przyjemności. Jednak nie rozumiemy czym jest prawdziwa przyjemność. To nazywa się ignorancją lub iluzją. Wielkie święte osoby zdefiniowały iluzję jako "to, czym coś nie jest." To, co uważamy za źródło największej przyjemności jest w rzeczywistości nasionem bólu. Natomiast to, co uważamy za źródło bólu jest tak naprawdę nasionem, z którego zakwitnie kwiat prawdziwej przyjemności.

Radhanath Swami o wartości pieniądza

Pieniądze posiadają wartość wyłącznie wtedy, gdy pomagają nam stać się świadomymi Boga i pomagają innym w staniu się świadomymi Boga. Jeśli jednak pieniądze przyczyniają się do czegoś przeciwnego, wówczas są przeszkodą. Sprzedajesz swą duszę dla tanich rzeczy tego świata. One nie są tego warte. Zatem musisz być bardzo uważny w zrównoważeniu swojego życia w taki sposób, by mieć czas na oddanie i towarzystwo świętych osób. Jeśli jednak pracujesz i zmagasz się w pasji młodości, by zarobić pieniądze - tak jak czynią to niektórzy - wówczas marnujesz swoje cenne życie. Oddajesz rzadki diament dla pękniętego kawałka szkła. Zarabianie pieniędzy jest w porządku, jednak powinno być zrównoważone z duchową praktyką. To jest prawdziwym bogactwem. Nie ma nic cenniejszego.

Radhanath Swami o gloryfikacji Boga

Gloryfikacja Boga jest uniwersalną zasadą wszystkich religii. W gloryfikacji okazujemy naszą miłość. Największą z jej form, która najbardziej sprawia przyjemność Panu, jest sprawianie przyjemności Jego wielbicielom. Nie ma lepszego sposobu. Nic nie zadowala Boga tak, jak pełnienie służby oddania. Im większa potrzeba, tym większa służba. Jeśli dasz komuś wodę, nie ma w tej służbie nic specjalnego. Jeśli jednak dasz wodę osobie, która jest spragniona, i której usta są wysuszone, wówczas taka służba jest czymś wielkim. Wówczas rzeczywiście zadowalasz osobę w potrzebie. A największą potrzebą wszystkich istot ludzkich jest świadomość Boga. Ludzie głodują duchowo. Dlatego największą służbą, największą jałmużną i największą pracą dobroczynną jest rozprowadzanie chwał Świętego Imienia wśród ludzi tego świata. W ten sposób możemy oczyścić nasze serca i przyciągnąć miłość Boga do naszego życia.

czwartek, 15 marca 2012

Radhanath Swami o przywróceniu duchowości

Musimy nauczyć się jak przywrócić do życia naszą prawdziwą duchową naturę. Musimy być gotowi na walkę z dumą i nie mającymi końca egoistycznymi pragnieniami. Musimy nauczyć się jak dojść do czystego stanu świadomości. Bez względu na to jak piękne są nasze ubrania, samochody i naukowa technologia, jeśli nie dążymy do oczyszczenia naszej świadomości i nie czynimy wysiłków osiągnięcia samorealizacji, żyjemy w niecywilizowanym świecie. Takie religijne pisma jak Bhagavad-gita dają nam bardzo ważne i esencjonalne przesłanie, które może poprowadzić nas ku prawdziwemu szczęściu i transcendentalnej błogości, za którym tak bardzo tęskni nasza dusza. Gdy wiedziemy czyste życie wolne od odurzania, jedzenia mięsa, hazardu i nielegalnych związków z płcią przeciwną, jeśli mamy towarzystwo wielbicieli i podejmujemy oczyszczający proces intonowania imion Boga oraz słuchania Jego chwał - wówczas stajemy się prawdziwie cywilizowani. Jeśli za tym podążamy, wówczas czynimy prawdziwy postęp w naszym życiu.

Radhanath Swami o duchowej nauce

Istnieją trzy rodzaje chorób - choroba ciała, choroba umysłu i choroba duszy. Wiemy wszystko o chorobach ciała. Cały przemysł medyczny usiłuje z nimi walczyć, by zmniejszyć ból i ulżyć w cierpieniu chorych. Psychologia i psychiatria stara się zmniejszyć choroby umysłu i systemu emocjonalnego wewnątrz nas. Istnieje również choroba serca, choroba ignorancji. Ludzie zapomnieli kim są, co jest celem ich życia, jaki mają ze sobą związek, jaki mają związek z naturą oraz co ich łączy z Bogiem. Ta choroba jest przyczyną cierpienia pomimo bardzo zdrowego ciała i bardzo silnego umysłu. Celem duchowej nauki, która informuje nas o naturze duszy, jest ostateczne wyleczenie tej choroby. Naszą naturą jako dusz jest kochanie Boga, bycie instrumentem Jego współczucia we wszystkim co robimy, mówimy i ostatecznie we wszystkim o czym myślimy w naszym życiu.

Radhanath Swami o nauce wielbienia Bóstw

Bóstwo jest inkarnacją Boga w tym świecie. Pan jest tak wspaniałomyślny, że znając naszą materialną świadomość pojawia się w materialnej formie, byśmy mogli Go pojąć materialnymi zmysłami. W ten sposób jesteśmy w stanie Go ujrzeć na własne oczy i służyć własnymi rękoma. Powinniśmy używać wszystkich naszych zmysłów w bardzo czynny, dynamiczny i praktyczny sposób, by połączyć się z Bóstwem w służbie dla Niego. Możemy bardzo łatwo pamiętać tę formę, medytować o niej i skupiać na niej nasz umysł. Bóg jest tą formą, ponieważ dla Niego fakt, czy coś jest materialne, czy też duchowe nie ma większego znaczenia. Bóg jest źródłem wszystkiego - manifestuję Swą najwyższą chwałę nawet w materialnych żywiołach. W ten sposób Bóstwo nie jest już dłużej materialnym obiektem, pozostając jednocześnie postrzegalnym przez materialne zmysły. Bóstwo nie jest materialne. Bóstwo jest czystą duchową prawdą. W Swym miłosierdziu, Bóg manifestuje nam tą czystą duchową rzeczywistość, inkarnując dla nas w taki sposób, byśmy mogli Go postrzegać zmysłami, które potrafią dostrzec wyłącznie materialne obiekty. To jest nauką wielbienia Bóstw. Możemy odnaleźć we wszystkich pismach objawionych, jak wielkie dusze praktykują wielbienie Bóstw i jak nauczają o tym innych.