czwartek, 28 listopada 2013

Radhanath Swami o zaakceptowaniu wyrzeczenia

Wyrzeczenie to gotowość przyjęcia niewygód w celu oczyszczenia serca, w służbie dla Boga oraz w służbie dla całej ludzkości. Dopóki osoba nie jest w stanie zaakceptować poświęcenia, czy też niewygody, nie osiągnie nic wielkiego w swoim życiu. Gdy pojawia się kwestia zarabiania pieniędzy dla utrzymania siebie i rodziny, ktoś jest gotowy do podjęcia ogromnych poświęceń. Tylko po to, by wykarmić rodzinę i sprawić, że jej członkowie będą szczęśliwi - ludzie są gotowi uczynić wszystko. Niektórzy mówią, że życie duchowe jest bardzo trudne. Ale życie samo w sobie jest czymś bardzo trudnym. Pytanie, które powinniśmy sobie zadać powinno dotyczyć nie tego, czy coś jest trudne, czy nie – a raczej tego, czy coś jest właściwe, czy też takim nie jest. Jeśli coś jest prawdą, powinniśmy być gotowi uczynić cokolwiek i oddać wszystko w tym celu.

czwartek, 21 listopada 2013

Radhanath Swami o poszukiwaniu szczęścia

Dusza jest wieczna, pełna wiedzy i błogości. Z tego powodu nieustannie szuka nieograniczonej błogości i spokoju. Ale czy odnalezienie tego jest w ogóle możliwe, gdy szuka się poprzez tymczasowy pojazd - ciało, którego przeznaczeniem jest starość, choroby i śmierć? Jakie szczęście może dzielić z innymi? Niektórzy mówią, że do śmierci jest jeszcze daleko. Wciąż jesteśmy młodzi, wciąż jesteśmy silni. Teraz cieszmy się życiem. Nie ma się czego bać. Jednak naturą tego świata jest to, że nic w nim nie jest pewne. Możesz zdobyć tak wiele gwarancji - poprzez agencje ubezpieczeniowe czy w jakikolwiek inny sposób - że wszystko będzie dostarczone, że będziesz chroniony. Ale jak bardzo możesz ochronić się w tym świecie? Na mocy czasu wszystko podlega procesowi zniszczenia. Czas terroryzuje życie każdego.

piątek, 15 listopada 2013

Radhanath Swami o wielbieniu bóstwa

Pan przyjmuje formę bóstwa po to, byśmy mogli Go dotknąć. Robiąc to zostajemy oczyszczeni pod warunkiem, że czynimy to z właściwym oddaniem i nastrojem służenia. To jest przykład na to, jak Pan jest dla nas życzliwy. Prawdziwy wielbiciel Pana dba o bóstwo - gotuje dla Niego, ubiera Je i kładzie spać. A czy Pan potrzebuje, aby ktoś Go ubierał i Mu gotował? Choć Pan nigdy nie śpi, bóstwo zasypia! Prawdziwy wielbiciel będzie ryzykował swoje życie, aby chronić bóstwo Pana. Ale czy zabójca potężnych demonów i kontroler samego czasu potrzebuje naszej ochrony? To właśnie tak działa bhakti. Bóg rzeczywiście zajmuje pozycję, w której jest w potrzebie, ponieważ to poczucie potrzeby zwiększa nasze uczucie oddania. Pan aranżuje pewne sytuacje w określony sposób, aby osiągnąć maksymalny efekt w oczyszczaniu naszych serc oraz po to, by przywołać w nas uczucie miłości i podporządkowania. Bóstwo Pana ułatwia ten związek miłości.

sobota, 9 listopada 2013

Radhanath Swami o mleku dla Pana

Powodowany miłością, Pan przyjmuje pozycję podporządkowania. Lubi otrzymywać polecenia od Swego wielbiciela. Gdy Krsna jest głodny, prosi Yaśodę o mleko pomimo tego, że w rzeczywistości jest On przyczyną wszystkich przyczyn. Oznacza to, że jest również przyczyną mleka. Mleko w każdej piersi matki - bez względu na to, czy jest to człowiek, krowa, słoń, wielbłąd czy bawół - istnieje wyłącznie dzięki boskiej aranżacji Krsny. Jest On przyczyną wszystkich przyczyn. Jednak wciąż, powodowany pragnieniem bliskości i miłości jest zależny od Swej matki - Yaśody i płacze, by Go nakarmiła. To jest najwyższym objawieniem Prawdy Absolutnej - ponad etapem wyzwolenia istnieje poufny, ekstatyczny związek miłości pomiędzy Panem a Jego wielbicielami. Miłość ta jest całkowicie transcendentalna wobec materialnych koncepcji. Bez miłości i oddania, nigdy nie będziemy w stanie zrozumieć dlaczego Pan płacze za mlekiem Swojej matki.

piątek, 1 listopada 2013

Radhanath Swami o ahankara

Oszołomiona dusza pod wpływem iluzji fałszywego ego uważa się za sprawcę czynności. Jednak w rzeczywistości każde działanie w materialnym stworzeniu wykonywane jest przez trzy siły natury. A ponad nimi jest Bóg - kontroler materialnej natury. Zatem chcemy sobie przypisywać zasługi, chcemy osądzać. Jednak gdy Pan zstępuje do tego świata, jest gotów przypisać zasługi tym, o czystych sercach. Czerpie radość z miłosnych związków. Tak jak w historii Pana Ramy - Jego miłość do wielbicieli sprawiała, że na każdym kroku bardziej oddawał zasługi im, niż Sobie. I nawet wtedy, gdy czegoś dokonał tak aranżował całą sytuację, że zdawało się to wynikać to z błogosławieństw Jego wielbicieli. To jest bardzo ważna lekcja ponieważ tym, co trzyma nas w tym świecie jest głęboko zakorzeniona tendencja przypisywania sobie zasług za to robimy i za to czego nawet nie zrobiliśmy oraz obwinianie innych za to co uczyniliśmy. To jest ahankara - fałszywe ego.

Radhanath Swami o świętych uroczystościach

Na całym świecie są miliony osób, które biorą udział w festiwalach. W przypadku większości duchowych świąt, niewiele z tych osób wie dlaczego właściwie to robi. Jest to cechą Kali-yugi, że nawet święte rzeczy zostają postrzegane bardzo powierzchownie. Często zdarza się, że duchowe festiwale każdej z religii stają się bardziej sposobnością do społecznej rozrywki, niż czasem na kultywowanie miłości Boga - celu każdej religii i każdego duchowego święta. Srimad Bhagavatam mówi nam, że bez względu na to jaki wykonujemy zawód lub duchowe praktyki - jeśli ostatecznie nie rozbudzą w nas one głębokiej atrakcji do słuchania, intonowania, służenia i kochania Boga, wówczas umyka nam esencja tych czynności. Po prostu zmarnowaliśmy czas.

Radhanath Swami o naszym największym wrogu

Największym niebezpieczeństwem jest niewiedza odnośnie tego, kim jest twój największy wróg. Kiedy komuś ufasz jak przyjacielowi nie wiedząc, że osoba ta nie życzy ci dobrze i w rzeczywistości jest twoim wrogiem - ktoś taki może wyrządzić bardzo poważną szkodę w twoim życiu. Według pism objawionych, ostatecznym i zarazem pierwszym wrogiem jest ignorancja - avidya. Jest to wróg w przebraniu, a jedynym sposobem na pokonanie go jest uczynienie tego za pomocą wiedzy. Nie jesteśmy świadomi faktu, że jesteśmy świadomością wewnątrz ciała, a nie jego fizycznymi elementami. Gdy świadomość opuszcza ciało - staje się ono martwe. Natura tej świadomości jest najwyższą nauką i najważniejszą formą wiedzy.