Radhanath Swami o oczyszczeniu.

"Ja jestem królem, ty jesteś poddanym. Czy nie rozumiesz, że król jest reprezentantem Boga? Musisz umrzeć!" Król wiał właśnie wydać rozkaz jego uśmiercenia. Był tak rozgniewany... A Jada Bharata po prostu tam stał. Nie był ani zaniepokojony, ani rozradowany działaniem króla. Po prostu patrzył na tę sytuację, jak na boską aranżację Krsny. Ostatecznie Król Rahunaga rzekł: "Powiedz coś." Wówczas Jada Bharata pomyślał, że jest to sposobność na nauczanie. Zaczął mówić: "Mój drogi Królu, uważasz się za króla, a mnie widzisz jako sługę. Jednak jest to iluzja, gdyż w następnych narodzinach może ja będę królem a ty sługą. Kim jesteś? Jeśli uważasz, że jesteśmy ciałami - jest to wielką iluzją. Nie jesteśmy ciałami. To jest jedynie wymysł wyobraźni. Największym wrogiem jest nasz umysł. W rzeczywistości jest on naszym jedynym wrogiem. Umysł nieustannie przyjmuje (sankalpa) jedną rzecz odrzuca (vikalpa) drugą na podstawie cielesnej koncepcji życia dla zadowalania zmysłów. Dlatego celem ludzkiego życia jest oczyszczenie się z tej tendencji umysłu.

Na każdym etapie życia, powinniśmy czynić wysiłki dla swojego oczyszczenia. Nie powinniśmy koncentrować się na zewnętrznych aspektach, zastanawiając się, jak ułożą się dla nas sprawy w tym świecie. Powinniśmy wyłącznie myśleć o tym, w jaki sposób możemy oczyścić się jakimikolwiek zdarzeniami, które pojawiają się w naszym życiu. Bez względu na porażkę, czy sukces, szczęście i niedolę, szacunek i potwarz, przyjemność, czy ból, wielbiciel postrzega każdą sytuację jako sposobność oczyszczenia się. Nie interesuje go, jak ze zmysłowej perspektywy ułożą się sprawy w jego życiu. Skupia się wyłącznie na oczyszczeniu, która ma miejsce w danej sytuacji. A oczyszczenie pojawia się proporcjonalnie do tego, jak postrzegamy każdą sytuację jako sposobności służenia Krsnie i Jego wielbicielom.

sarvopadhi-vinirmuktam
tat-paratvena nirmalam
hrsikena hrsikesa
sevanam bhaktir ucyate

CC Madhya 19.170; BRS 1.1.12; Narada Pancaratra

Ten sam umysł i zmysły, które z powodu wymysłów i przywiązania przyczyniają się teraz do tak wielkiego uwikłania, gdy zostaną zaangażowane w służbę Krsny, służbę Hrsikesy, stają się podstawą naszego oczyszczenia. Dlatego jedynym celem w życiu wielbiciela jest angażowanie się w służbę dla Pana w celu oczyszczenia. Wielbiciel nie zastanawia się nad tym, czym jest i czym nie jest jego praca. Nie zastanawia się co ta osoba myśli lub nie myśli o nim. Nie zastanawia się ile ma lub ile nie ma pieniędzy. Myśli wyłącznie o tym, jak najlepiej oczyścić swoje życie. Bez oczyszczenia, nawet jeśli odniosłeś sukces w tym świecie, twoje całe życie poszło na marne. Wszystkie twoje wysiłki tworzą jedynie większe i głębsze warunki niewoli. Dlatego na każdym etapie życia, w każdych warunkach od chwili poczęcia do momentu, gdy ciało zostaje położone na stosie, istota ludzka powinna zawsze zabiegać i zmagać się w celu oczyszczenia swego umysłu i zmysłów. Nie powinna mieć żadnego innego celu w życiu poza tym. A najbardziej wzniosłym i potężnym sposobem na oczyszczenie jest zawsze pamiętanie o Krsnie. Zawsze o Nim pamiętanie i zawsze wykonywanie Jego woli.

Wola Krsny zstępuje poprzez sukcesję uczniów, poprzez mistrzów duchowych, poprzez wielkich Acaryów. Gdy mówią do nas, możemy zrozumieć, że przekazują nam wolę Krsny i uczą jak zawsze Go pamiętać, postępując zgodnie z ich instrukcjami. Czasami wielkie dusze przekazują nam tak wiele obowiązków do wykonania. Zrozum, że wykonując je właściwie zarówno wewnętrznie i zewnętrznie, jesteśmy trenowani, by zawsze myśleć o Krsnie za życia i w momencie śmierci. Jeśli nauczymy się tego właściwego nastroju służenia nieustannego pamiętania Krsny, wówczas powrócimy do Boga. Widzisz, dopóki nie posiadasz pokornego nastroju służenia, nie będziesz w stanie zawsze pamiętać Krsny. Myślenie o Nim nie opiera się zaledwie na zdolności kontrolowania umsyłu. Nie!

Krsna mówi w Gicie:

sarvasya caham hrdi sannivisto
mattah smrtir jnanam apohanam ca
vedais ca sarvair aham eva vedyo
vedanta-krd veda-vid eva caham

BG 15.15

To On wewnątrz serca jest źródłem pamięci, wiedzy i zapomnienia. Możemy pamiętać Krsnę wyłącznie wtedy, gdy Jego pragnieniem jest zamanifestowanie się w twoim umyśle. Nie dzieje się to w rezultacie twoich wysiłków. Krsna manifestuje się pokornemu wielbicielowi, który posiada właściwy nastrój służenia. Ktoś może być wielce uczonym i zawsze mówić o Krsnie. Jeśli jednak jest dumnym i w czasie największej potrzeby nie posiada właściwego nastroju służenia, wówczas Krsny tam nie będzie. W czasie śmierci, gdy całe ciało przeszywa ból, jest się w stanie całkowitego oszołomienia i wszystko na zewnątrz i wewnątrz jest przyczyną rozproszenia, uważasz, że możliwym jest, by myśleć o Krsnie, dopóki Krsna nie objawi się tobie w tym czasie? A objawia się on stosownie do pokory i naszego nastroju służenia.