Przyzwyczailiśmy się do odnajdywania schronienia w naszych złych nawykach. W różnym stopniu każdy rodzaj materialnego zadowalania zmysłów posiada tę samą naturę.
Jeśli osoba przez długi okres czasu jest uzależniona do czegokolwiek, porzucenie tego nawyku jest dla niej bardzo trudne. Na przykład, jeśli osoba paliła papierosy przez trzydzieści, czy czterdzieści lat - palenie stało się integralną częścią jej życia. Poprzez uwarunkowanie, nawyk ten tworzy tak intensywną tęsknotę psychiczną i fizyczną, że praktycznie każda część jestestwa uzależnionej osoby tęskni w rozłące do tego doświadczenia. Stało się to jej schronieniem. Nie z powodu przyjemności jaką daje ten papieros, lecz dlatego, że jest od niego uzależniona, i bez którego doświadcza tak wiele bólu, udręki i niepokoju.
Tak z powodu materialnego uzależnienia i uwarunkowania, przyjmujemy schronienie w tak zwanych przyjemnościach zadowalania zmysłów. Robimy to, gdyż uwalnia nas to od cierpienia bycia bez nich.
