Radhanath Swami o miłości.

W Mahabharacie, Bhisma wyjaśnia definicję miłości. Miłość to skierowanie całego uczucia na jeden obiekt. Niestety na Ziemi nie istnieje ani jedno żywe stworzenie, które możemy obdarzyć całym naszym uczuciem. Nasza miłość będzie zawsze podzielona. Wyłącznie Krsna ma moc przyciągania i przyjmowania pełnego uczucia żywej istoty. Dusza obdarzona jest wieczną miłością, która po prostu umiera wyczekując chwili, gdy będzie mogła być wyrażona i skierowana ku jakiejś osobie. Jednak nie możemy wyrazić lub obdarzyć naszą wieczną miłością jakiejś tymczasowej formy, przedmiotu lub osoby z tego świata. Wyłącznie Krsna może odwzajemnić się tej miłości. Dlatego kochać oznacza kochać Boga. W prawdziwym tego słowa znaczeniu miłość nie istnieje, gdy nie jest skierowana ku Bogu. Co uchodzi w tym świecie za miłość jest rodzajem wspólnego wykorzystania zabarwionego egoizmem. Jest to uczucie, jednak nie miłość. sa vai pumsam paro dharmo yato bhaktir adhoksaje ahaituky apratihata yayatma uprasidati. Najwyższym zajęciem (dharmą) dla całej ludzkości jest działanie, poprzez które człowiek może rozwinąć w sobie miłosną służbę oddania dla transcendentalnego Pana. Taka służba oddania musi być nieprzerwana i wolna od egoistycznych motywacji, by całkowicie zadowolić jaźń. To jest celem życia. Miłość Boga jest najwyższym celem, doskonałością życia. To jest purusartha siromani. Pośród wszystkich celów życia, wszystkich osiągnięć, jest ona bezcennym klejnotem, czymś najwyższym. Jest jedynym poziomem świadomości, który całkowicie zadowala jaźń.