W jaki sposób przyjąć schronienie? Krsna mówi w Gicie: tad viddhi pranipatena pariprasnena sevaya upadeksyanti te jnanam jnaninas tattva-darsinah. Widzisz, to nie tylko zdobycie inicjacji... "Teraz mam Guru, studiuję Vedy, staje się uczonym w sanskrycie. Staje się bardzo wielkim uczonym..." Nigdy!!! Przez miliardy narodzin pozostaniesz w oszołomieniu myśląc, że znasz Prawdę.
Istnieją 3 najbardziej istotne kwalifikacje wymagane przy zbliżeniu się do Guru.
1. Pranipat. Pierwszą rzeczą, którą powinieneś uczynić to podążyć śladami Arjuny. karpanya dosho pahat svabhavat. Musisz zaakceptować jedno: "Jestem głupcem numer jeden. Nic nie wiem. Posiadam niedoskonałe zmysły. Jest we mnie tendencja do oszukiwania. Popełniam błędy i jestem nieustannie pod wpływem iluzji. Ponieważ jestem okryty tymi wadami nie jestem w stanie zrozumieć niczego takim jakie ono jest w rzeczywistości." Dlatego najważniejszą kwalifikacją jest przyjęcie przed Guru pokornej pozycji. Cokolwiek wiesz musisz odłożyć na bok i przyznać, że nie wiesz nic. To jest początek. Inaczej nie potrzebujesz Guru. Jeśli nie jesteś gotowy tego uczynić, twoje przyjęcie Guru będzie tylko modą, kaprysem. Nasz Guru zwykł mówić, że wielu ludzi lubi mieć Guru tak, jak mają kwiaty w doniczce. Myślą: "Teraz mam Guru i wystarczy, że od czasu do czasu będę go podlewał." Posiadają Guru dla własnego prestiżu. Jednak to nie jest właściwe. W taki sposób nie będzie mogło zaistnieć przekazanie wiedzy. Pranipat oznacza, że należy się ukorzyć, szukać schronienia lotosowych stóp wielkiej osoby. "Nic nie wiem. Proszę poinstruuj mnie." Krsna, będąc Jagat Guru, nie powiedział Arjunie nawet jednego słowa z transcendentalnej wiedzy do momentu, gdy ten nie wzniósł się do tej platformy. karpanya dosho pahat svabhava. Tak długo jak Arjuna myślał, że wie co jest dla niego najlepsze, Krsna zachował milczenie. Nie było sensu mówić do osoby, która myśli, że coś wie.
W kręgu muzyki klasycznej był bardzo sławny nauczyciel. Było powiedziane, że uczył gry na fortepianie. Gdy nigdy nie grałeś na tym instrumencie, pobierał od ciebie pewną opłatę za lekcję. Jednak, gdy już grałeś wcześniej na fortepianie musiałeś zapłacić dwa razy tyle. Dlaczego? Ponieważ przed tym, gdy mógł zabrać się za nauczanie muzyki, wpierw musiał przekonać cię, że nie masz o niczym pojęcia. W innym przypadku byłbyś bezużytecznym studentem, który zawsze kwestionuje i wpada na inne pomysły.
2. A po pranipat jest pariprasena. Gdy już szukasz schronienia i jesteś gotowy się ukorzyć, musisz pokornie zadawać pytania. "Co jest prawdziwym celem życia? Co jest najwyższym zajęciem? Czym jest prawdziwa Dharmą? Jakie są obowiązki osoby w chwili śmierci? Kim jest Bóg? Jaki mam z Nim związek? Kim jestem?"
3. Ostatecznie te pytania zaowocują trzecią zasadą - sevaya. "Jak mogę ci służyć Guru Maharaja?" I jak mu służymy? Nie tylko ofiarowując girlandy lub obmywając stopy, lecz przede wszystkim wykonując przez całe życie, każdego dnia, instrukcję, które od niego otrzymaliśmy. Gdy uczeń posiada taką świadomość i nastrój wówczas ma miejsce: yasya prasadat bhagavat prasado yasya prasadan na gatih kutopi. Powiedziane jest, że gdy ktoś w ten sposób zadowoli Guru, wówczas Krsna przychodzi do jego serca poprzez mistrza duchowego. Guru nie jest Krsną. Jest manifestacją łaski Krsny w tym świecie. Jest delegowanym reprezentantem Krsny, który dostarcza najwyższą, boską łaskę Boga do tego świata. Zatem, gdy ktoś uzyskał przychylność Krsny poprzez taką pokorę i oddanie, wówczas jest w stanie zrozumieć rzeczy, które nie mogą zostać zrozumiane w żaden inny sposób.
